Raoul van der Wel vindt nieuwe uitdaging
Dierbare collega’s, netwerkpartners en opdrachtgevers,
Na twaalf jaar ben ik toe aan een nieuwe uitdaging, en heb ik besloten om MEE & de Wering te verlaten. Ik maak in mei de overstap naar Gemeente Zaanstad om daar als Afdelingshoofd Projecten te beginnen. Met ontzettend veel trots kijk ik terug op twaalf jaar werkplezier, ontwikkeling, en het aangaan van verbinding met inwoners, samenwerkingspartners, collega’s, en opdrachtgevers in Noordwest-Holland.
In 2011 werd ik door John van den Oord, destijds projectmanager MEE Noordwest-Holland, gebeld of ik, naast mijn studie, een aantal uur per week bij de MEE & de Wering wilde werken. Hij las mijn stukjes als sportjournalist in het Noordhollands Dagblad, en hij had iemand nodig met feeling voor social media. Voor ik het wist was ik medewerker communicatie. Ik hield de website bij en maakte content voor social media, en maakte folders onder toeziend oog van Maria de Wit, destijds communicatieadviseur.
Het balletje begon te rollen en John betrok mij bij projecten als ‘Supporters voor Supporters’ in samenwerking met voetbalclub AZ. Hierbij konden jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt werkervaring opdoen bij een van de bedrijven uit het AZ Netwerk. Wat was ik onder de indruk van de deelnemers die ieder met hun eigen achtergrond en belemmeringen, maar vooral ook talenten binnenkwamen. De meesten letterlijk onderuitgezakt en teleurgesteld in zichzelf, de hulpverlening, de omgeving of het leven. Hoe trots waren we dat ze na twaalf weken bijna allemaal weer met hun hoofd omhoog en borst vooruit de deur uitliepen.
Een aantal jaren later kreeg ik de kans om projectleider te worden. Het aantal projecten nam toe. Jongeren, statushouders, en het ‘granieten bestand:’ voor alle doelgroepen stonden we klaar, en dit is in al die jaren niet veranderd.
Waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds in geloof is dat als je als ondersteuner echt op basis van vertrouwen en gelijkwaardigheid naast iemand staat; je mensen écht stappen kunt laten zetten. Niet door het vuur aan de schenen te leggen, maar door het vuurtje aan te wakkeren. Woorden als cliënt, patiënt of welke termen er dan ook gebruikt worden voor inwoners die hulp nodig hebben, vermijden we. Die termen staan haaks op een gelijkwaardige benadering. En een gelijkwaardig contact is wat ik altijd heb nagestreefd. Ik zie het als voorwaarde om het verschil te kunnen maken.
Het team Projecten groeide uit van vier mensen naar acht. Inmiddels zijn er achttien projectmedewerkers in dienst. Een team dat zich in heel Noordwest-Holland bezighoudt met projecten rondom arbeid en activering, eenzaamheid, (positieve) gezondheid, armoede en ondersteuning bij echtscheidingen. Fantastisch dat ik in deze groeiperiode mijn steentje bij heb mogen bijdragen. Af en toe met een beetje groeipijn, maar vooral met ontzettend veel inzet en de bijbehorende passie voor het welzijn van de inwoners.
Wat mij in al die jaren helaas niet is gelukt is het doorbreken van de registratie en de bijbehorende frustratie. Ondanks dat ik vind dat we goed moeten vastleggen wat onze inzet en effecten zijn, vind ik het zonde van kostbare tijd die we ook aan ondersteuning kunnen besteden. Hoe mooi zou het zijn als we met elkaar de systemen weer dienend kunnen maken in plaats van leidend. We ervoor kunnen zorgen dat financiën een logisch gevolg zijn en geen voorwaarde. De schotten tussen de domeinen, financieringsstromen en de stempels die inwoners krijgen en soms zelfs nodig hebben om de juiste ondersteuning te krijgen werken vertragend. Ik geloof er nog steeds in dat dit anders kan.
Als mensen mij na twaalf jaar vragen waar ik het meest trots op ben? Dat zit niet in cijfers, de financieringen of protocollen, maar in de gezichten van inwoners die met hun borst vooruit de deur weer uitliepen, klaar om verder te gaan. Dat is het beeld dat mij bij blijft.
Ter afsluiting wil ik nogmaals alle collega’s, netwerkpartners en opdrachtgevers waar ik de afgelopen twaalf jaar mee heb mogen werken heel hartelijk bedanken voor de fijne samenwerking. Diepe buiging. Dankjulliewel!
Raoul van der Wel