“Ik haal zoveel voldoening uit mijn vrijwilligerswerk”
Geen seconde twijfelde Marianne Ligtenbarg toen een kennis haar vroeg of ze de ‘computerdienst’ voor MEE & de Wering en WonenPlus wilde doen. Ze had niet lang daarvoor haar man verloren na een kort ziekbed en was pas net met pensioen. Inmiddels is dit twaalf jaar geleden en nog altijd doet Marianne het vrijwilligerswerk met bevlogenheid en plezier. Sterker nog: ze besteedt er graag méér tijd aan.
Hoe ziet de ‘computerdienst’ er precies uit?
“Mensen kunnen bij ons terecht als ze ondersteuning voor hun tuin, bij de boodschappen, kleine klusjes aan huis, digitale zaken en administratie. Elke vrijdagochtend zit ik klaar om voor iedere hulpvraag de juiste vrijwilliger te vinden en nieuwe telefonische hulpvragen te ontvangen. Op drie andere dagen doen collega’s hetzelfde.”
Wat maakt dat u dit al twaalf jaar leuk vindt om te doen?
“Ik hou van mensen, ik ben een mensenmens. Het is zo fijn om te kunnen helpen en ik vraag altijd door om te ontdekken of iemand nog meer wensen heeft. We ontvangen ook regelmatig telefoontjes of andere signalen dat er meer aan de hand is. Zo was er afgelopen winter een vrijwilliger die een dame naar het ziekenhuis bracht en met haar in gesprek raakte. Ze vertelde dat ze de energierekening niet meer kon betalen. Ik geef dat door aan de coördinator, Lotte de Kroon, en zij heeft vervolgens haar netwerk ingezet om die mensen te ondersteunen.”
Denkt u soms ook wel eens: weg bij de computer, ik wil die mensen zelf gaan helpen?
“Zeker weten. Zo ben ik maatje geweest van een vrouw met een psychiatrische achtergrond. Er kwam niemand binnen bij die vrouw, ze weerde alles af. Ook omdat ze zoveel had meegemaakt. Maar wij hadden gelijk een klik, dat was zo bijzonder. Ze heeft me alles verteld. Helaas is ze inmiddels overleden.”
Smaakte dat naar meer?
“Nu heb ik een nieuw maatje. Deze vrouw bezocht ik thuis om te helpen met het invullen van formulieren. We raakten aan de praat en ik besloot haar maatje te worden; ik ga minimaal één keer per maand bij haar langs en ze vertelt me prachtige verhalen. Zo hoop ik dat ze minder eenzaam is, want haar kinderen en kleinkinderen wonen niet in de buurt.”
Hoe combineert u het vrijwilligerswerk met de rest van uw leven?
“Ik ben graag bezig. Het liefst ga ik vier keer per week naar de sportschool, dat geeft me een enorme boost. Ook pas ik op mijn kleinkinderen en zie ik meerdere keren per week mijn vriendinnen. Ik was een tijd contactpersoon voor de kerk in Andijk en ik kook regelmatig maaltijden voor meer dan twintig mensen. Daar past dit prima tussen. Het zou in principe anderhalf uur zijn op vrijdagochtend, maar vaak genoeg ben ik een uur langer bezig. Alleen maar leuk.”
Kunt u andere mensen aanraden om dit soort vrijwilligerswerk te doen?
“Absoluut. Ik haal er zoveel voldoening uit en vind het jammer dat ik niet eerder in mijn leven iets maatschappelijks heb gedaan. Op de bridgeclub probeer ik ook mensen te enthousiasmeren om vrijwilliger te worden. Met succes: één dame gaat diensten doen en er is een man die maatje wil worden.”