Kopij aanleveren en reageren:
Heeft u een leuke tip of idee voor de nieuwsbrief? Dan kunt u contact opnemen met onze hoofdredacteur Niels van Beelen via n.vanbeelen@meewering.nl of 088 0075 805.
In elke nieuwsbrief schrijft Niels van Beelen een column om mensen te intrigeren en informeren.
Juni 2021 – Herstel van herkenning
Voor iemand die goed is in het opmerken van kleine details, ben ik afschuwelijk in het herkennen van gezichten. Ten voorbeeld: december 2020 was helaas de laatste werkmaand van Anja, een dierbare collega van ons. Vanwege de quarantaine werken onze medewerkers voornamelijk vanuit huis, mezelf inbegrepen. Het leek er dus eerst op dat ik geen persoonlijk afscheid kon nemen van Anja. Tot groot geluk was er echter een decemberdag waarop de toekomstige ex-collega en ik beiden op kantoor waren. Nadat ik eerst wat belangrijke taken had afgerond, ging ik naar haar op zoek in het gebouw. Ik had wat moeite om haar te vinden, dus vroeg ik aan een collega of zij Anja had gezien. Zij kon daar heel makkelijk antwoord op geven, omdat zij in feite Anja was. En nog steeds Anja is, uiteraard. Behalve als ze ons verliet voor een nieuwe carrière als geheim agent, maar ik betwijfel dat.
Iemand die onbekend is met mijn (on)kunde van gezichtsherkenning kan dit incident mogelijk nog terzijde schuiven. “Je werd afgeleid door werkvragen/afscheidsverdriet/corona-stress/het bedenken van jouw nieuwe Dungeons & Dragons-karakter”, kies wat het meest toepasselijk klinkt. Ik ben echter zeer bekend met mijzelf, en ik kan iedereen garanderen dat ik daadwerkelijk slecht ben in het onthouden van namen en het verbinden van deze namen aan gezichten. Het is in mijn leven talloze keren voorgekomen dat ik gegroet word door een collega, klasgenoot, vriend, familielid of andere bekende en geen enkel benul heb waar ze mij van kennen. In zulke gevallen moet ik dus helaas mijn warme teruggroeten vervalsen. Niet omdat ik geen welgemeende gevoelens voor hun heb, maar omdat ik moeite heb om de verbinding te maken in mijn hoofd. Iedere persoon die ik niet regelmatig zie, is een lage prioriteit voor mijn hersenen. Ongeacht hun persoonlijke waarde of invloed op mijn leven. Het is nog erger wanneer ik buiten ben, op de fiets, te voet of met ander vervoersmiddel. Dan ben ik zo geconcentreerd op het verkeer dat ik niet eens opmerk dat iemand mij begroet, laat staan dat ik die persoon herken. Waarop ze dan wat scherpe woorden voor mij hebben, wanneer ze mij weer in een gebouw aantreffen. Ik kan boeken schrijven over de frustratie die ik hierover voel.
Tot mijn vreugde zie ik wel teken van verbetering. Ik zit nu al jaren op medicatie, waardoor ik heel veel beter prikkels kan verwerken. Situaties als “Hey Anja, waar is Anja?” en ander gezichts-dwalen komen steeds minder voor. Een goed voorbeeld hiervan is dat ik me nu, een half jaar na ons afscheid, nog steeds Anja voor mijn geestesoog kan halen. Ondanks dat ik haar sindsdien niet heb gesproken of gezien, op het kleine bericht na met de vraag of ik over haar mocht schrijven in deze column. Anja was daar akkoord mee, en nam gelijk de tijd om mij te bedanken voor mijn mooie woorden op het einde van haar laatste dag. Ik vermoed dat het mij altijd wel meer moeite zal kosten dan menig ander om gezichten en namen te onthouden, om de connectie te maken. Het is echter duidelijk dat mijn herkenningsinzet word erkend, dat de mensen die mij kennen het beseffen en de inspanning waarderen die het mij kost om hun te kennen.
Niels van Beelen
Niels van Beelen heeft een Bachelor in Media, Information and Communication (BMIC) en is sinds 2013 werkzaam als ondersteuner communicatie bij MEE & de Wering. Hier werkt hij aan de redactie van nieuwsbrieven, het bijhouden van de MEE Vakantiewijzer, het zoeken van evenementen en onderwerpen voor de agenda en social media en meer.
Foto is gemaakt door Keesnan Dogger.